Op zondag 22 januari vond het nieuwjaarsconcert van Muziekvereniging Ulicoten plaats. Jeanny Wouters schreef onderstaand artikel.
....Nieuwjaarsconcert Muziekvereniging Ulicoten drukbezocht....
De tribune in de sportzaal van de Bremerpoort zat praktisch helemaal vol zondag 22 januari tijdens het jaarlijkse nieuwjaarsconcert. Resi van Gils van Muziekvereniging Ulicoten was spreekstalmeester en heette iedereen welkom. Tussen de diverse optredens door gaf zij telkens wat informatie en leuke details bij de muziek die ten gehore werd gebracht. Het was een prettige ontspannen middag, voor het publiek dan toch. Bij de Brassband en de percussiegroep en drumband vloeiden hier en daar wel wat zweetdruppeltjes, want er was niet gekozen voor gemakkelijke muziekstukken!
Alle onderdelen van de Muziekvereniging Ulicoten kwamen bij toerbeurt in het programma aan bod. Te beginnen met de nieuwe leden die in opleiding zijn bij de drumband onder leiding van Wouter de Winne. Binnen de drumband onderscheiden ze drie groepen: de Tromtommekes, De Marsjes en De Coole Kiddo's. Vooraf vroeg Resi aan het publiek om pas te klappen als de dirigent aangaf dat het stuk ten einde was. Voor de pauze stond percussie centraal; na de pauze trad de Brassband op.
drumband
De drumband liet elke groep trommelaars zowel apart als samen een aantal stukken uitvoeren. Te beginnen met de jongste groep, die heel toepasselijk 'Mijn eerste mars' speelde. "De dappere drie" noemde Wouter de Winne deze jongelui, omdat zij niet voltallig waren want twee leden moesten dringend hun ouders van het vliegtuig halen. Daarna speelden de Tromtommekes samen met De Marsjes de nummers 'De Heidenen' van Peter de Vos en 'Klabats' van Wouter de Winne die steeds enthousiast meetrommelde en dirigeerde met zijn trommelstok. De Marsjes speelden nog de 'March for All' en 'Jake & Elwood' . Dat laatste stuk was heel bijzonder: vier personen op de dirigentenverhoging, stampen en klappen en maken andere geluiden, waarmee ook muziek ontstaat! Dat vergt grote concentratie. Daarna was de beurt aan de Coole Kiddo's met 'Rocky Mountain', een groove met pauken, snare en bongo's die soleren. Samen met de percussiegroep die ook onder leiding van Wouter de Winne staat, werden nog twee nummers uitgevoerd: 'Kommichwa' van Antoon Gruyters en 'African Safari' van Frank Rademakers. 20 Uitvoerenden de samen percussie instrumenten bespelen; de 7 junioren zaten even aan de zijlijn. Veel variatie in een lang stuk Kommichwa en daarna op safari door donker Afrika met allerlei junglegeluiden en dieren, soms ingetogen, soms heftig. Maar eerst moest even worden gezocht naar de oranje nachtegaal.
Percussiegroep
Nadat de kleinste percussionisten netjes hadden gebogen voor het publiek en zich terugtrokken van het strijdtoneel, begon de percussiegroep met 13 personen aan 'Back to Gadd' van Jan Schipper. De Spanish Armada gaf het gevoel midden in het strijdgewoel te zitten, met chaos af en toe en omfloerste trommen aan het eind wat de nederlaag van de Spanjaarden aangaf. Het geluid verstomde stap voor stap en de bel was het laatste geluid dat te horen was. 'Ritmo del Rio' was het laatste stuk van de percussiegroep, een zwoele bossanova net voor de pauze. In de pauze verzuchtten een aantal percussiebandleden dat het allemaal niet zo goed ging als tijdens de repetities; de mensen in de zaal hadden dat niet gemerkt.
Brassband
De leden van de Brassband hadden het eerste deel van het concert in het café rustig hun beurt afgewacht en gingen in de pauze hun instrumenten en muziekbladen opstellen. Zij startten onder leiding van hun dirigent Wim Sas met 'Amparita Roca' een prettig in het gehoor liggende paso doble. Het was vooral het tweede stuk, 'Music for a festival' dat hen zorgen baarde en als bijzonder zwaar werd aangeduid. Een pittig stuk, aldus Resi van Gils, in drie delen met diverse solo stukken in het middendeel. Een prachtig stuk dat waarschijnlijk ook binnenkort op het concours zal worden uitgevoerd. Met 'La Califfa' van Ennio Morricone werd het concert vervolgd. Deze componist van honderden filmmuziekstukken, heeft een herkenbaar signatuur en de solo werd vol verve vertolkt door Ben Sommen op sopraancornet. De inspanning was aan zijn gelaatskleur af te lezen, maar het klonk uitstekend. 'Guadalajara' was een Zuid-Amerikaans nummer van Pepe Guizar, compleet met castagnetten en een solo voor de cornetsectie. Gevolgd door 'You'll never walk alone' bekend in de uitvoeringen van Gary and the Pacemakers en Lee Towers, maar in het arrangement van Howard Snell uitgevoerd door de Brassband Ulicoten ook heel bijzonder. Philip Sparke's 'Merry-go-round' rondde het concert af. Een miniconcertje vanuit de draaimolen, waar het uitzicht steeds anders is en alle secties solistisch aan bod komen.
Ter afsluiting was er een dankwoord, en bloemen voor de dirigenten en voor Resi van Gils. En daarna nog een gezellig poosje napraten aan de bar, terwijl de leden van Muziekvereniging Ulicoten de sportzaal weer ontruimden en opruimden. En buiten voor de Bremerpoort werd er lekker geschaatst door de kinderen.
Meer foto's zijn te zien bij "foto's"
Comments