Ronny Verschueren schreef een verslag over de slagwerkmiddag!
Op zondag 18 oktober was er weer een slagwerkmiddag in Ulicoten .
De deelnemende verenigingen waren deze keer het Veldhovens Muziekkorps,
St. Caecilia uit Made, Border Percussion uit Baarle-Hertog en Afslag Ulicoten.
Door omstandigheden was er geen loting wat betreft de volgorde van optreden,
dus konden wij als thuisspelende vereniging alles van te voren klaar zetten.
De zaal was netjes ingericht en in de aula hadden we een zomers kraampje ingericht
waar we lekkere broodjes aan de man brachten. Deze gingen er natuurlijk gretig in bij de
verenigingen die 's morgens al vroeg vertrokken waren. Wouter, onze dirigent, had er nog
niet alle vertrouwen in en zo werden we bij elkaar geroepen om nog wat muzikale struikelblokjes glad te strijken. Nadat iedereen was verwelkomt tikte de klok half twee aan en konden we beginnen aan onze muzikale percussiemiddag.
Meer foto's zijn te zien bij "foto's" !
Het eerste nummer was Heart of Brazil. Dit nummer spelen we inmiddels al weer even en is een goede opwarmer voor het publiek en voor ons om op stoom te komen voor het best zware programma van deze middag. In het tweede nummer moesten we er dan ook aan geloven want daar stond "1600" op het programma. Onze dirigent speelde weer een deuntje mee, want Gerda had eieren voor haar geld gekozen en zat in het vliegtuig op vakantie. Daar waren wij zeker niet met onze gedachten. Nee, bij ons stond er oorlog op het programma, tenminste daar gaat dit nummer over. We trokken samen ten strijde met snaredrums, bongo's, pauken, toms ,basdrums en nog meer en brachten ook dit muzikale gevecht tot een goed einde. Het derde nummer was Kommichiwa. Ja, u raadt het al, indianen op onze bladmuziek. De eerste maten begonnen rustig in piano, maar al gauw waren daar de basdrums met dubbele forte en als daar de toms en bongo's dan nog eens bij komen, dan is de indianendans losgebarsten. Met tempowisselingen en crescendo's kwamen we op het einde van dit nummer en sloten we af met de bekende kreet “Wha” . Met een indianenpluim op onze hoed gingen we naar nummer vier. "Capoeira ". Dit nummer is opgebouwd rond het geluid van de conga en de djembé. Hier is Ank al een paar weken mee aan het stoeien.Vanmiddag had ze hem in een Braziliaanse greep en klonk hij als nooit te voren. Sommigen van ons zouden spontaan gaan buikdansen maar de concentratie was zo hoog dat dit er "gelukkig" niet van kwam. Met het zweet in onze handen zetten we alles weer gauw klaar voor het volgende nummer. Villains of the wild West . Inderdaad…., westernmuziek. Tenminste dat wil zeggen dat het best in een western film te horen zou kunnen zijn. Wij hoefden hier geen beelden bij uit te zenden want iedereen had wel in de gaten, dat het hier om twee rivaliserende bendes ging. Alle instrumenten kwamen er weer aan te pas en we trokken rustig naar het strijdtoneel. Hier hadden we even een pauze wat de strijd betreft, maar muzikaal werden we verwend door Maaike met haar mondharmonica. Hierna kwam het tot een muzikaal hoogtepunt met op het einde een waar vuurgevecht. Ikzelf werd hierbij echt geraakt maar het was gelukkig een schampschot. Gelukkig kon ik het laatste nummer nog mee spelen en dit was "s' Gravensamba". Hier zitten we weer terug in de Braziliaanse sfeer. Jammer was dat we dit nummer te snel speelden, waardoor het wat slordig klonk. Al bij al kunnen we terugzien op een goed optreden. Na ons kwam 'St. Caecilia' uit Made met dirigent Juri den Tuinder ons verrassen met hun optreden. Juri kan bij ieder nummer een leuk verhaaltje vertellen waardoor de spanning een beetje wegebt, maar toch stonden hun gezichten strak want ze wilden er natuurlijk een mooi optreden van maken. Ze begonnen met een oude mars uit1920 en die klonk voor iedereen wel bekend in de oren. Het tweede nummer had iets met reggae te maken en de tweede tel van de maat was een belangrijk item, maar daar heb ik helaas weinig van meegekregen. Het derde nummer was weer een mars waar van het samenspel goed te horen was en de triolen kwamen daarom goed uit de bus. Het laatste nummer was genoemd naar het Spanjaardsgat in Breda. Een mooi nummer dat was aangevuld met zelf geschreven muziek waardoor het wat voller was gaan klinken. Het nummer was goed opgebouwd met bongo's en toms en daar om heen het klein slagwerk, wat als geheel heel strak uit de verf kwam. Samengevat een mooi optreden van de muzikanten uit Made. Als derde van deze middag kwam 'het Veldhovens Muziekkorps’ aan de beurt. Van onze ladyspeaker kregen we te horen dat zij in de tweede divisie uitkwamen dus zaten wij op het puntje van onze stoel. De 17 man tellende groep liet er geen gras over groeien en kwamen met African Suite uit de start blokken. De Afrikaanse invloeden waren duidelijk te horen mede te danken aan het grote arsenaal aan instrumenten die zij ons lieten horen. Het volgende nummer ging over de jungle of Afrika. Wat hier mooi naar voren kwam waren de stiltes tussen de muzikale passages door. Het derde nummer was 'doctor djembé'. Een zeer mooi nummer met een vraag en antwoord spel tussen de djembé en de bongo's. Dat deze groep muziek kan maken hoorden we in het volgende nummer. We werden meegenomen in een ruimteschip en landden volgens mij op mars. Wat we hier allemaal beleefden ga ik niet vertellen, dan moet je volgende keer maar komen luisteren. Als laatste nummer kwam 'spotlight on the drummer’ . De titel zegt het al en deze rol werd ingevuld door de jongste deelnemer van deze middag. Hij kroop achter het drumstel en voelde zich heer en meester. Hier liet hij een paar stevige drumsolo's horen en hij kreeg natuurlijk de handen op elkaar van het aanwezige publiek. Als laatste groep kwam border percussion uit Baarle aan de beurt. Natuurlijk niet leuk als je als laatste moet optreden, maar iedereen was wel gebleven om onze vrienden uit Baarle te horen. Ze speelden diverse marsen en je kon al gauw merken dat ze niet stil hadden gezeten daar in Baal. Vooral het nummer 'de krijgsdans' een wisselwerking tussen scherpe- en doffe trom, klonk als nooit te voren. Jammer dat de danspasjes ontbraken, maar misschien een verrassing voor volgende keer. Hierna kwamen 'charlie's rock' hoofdrol voor de cowbell en 'reggae drumming ' voorbij. Nummers waar samenspel belangrijk is, daar de accenten zowel links als rechts over het veld rollen. Bij het volgende nummer gingen we terug in de tijd met 'to the roots' . Met een forse basdrum partij voelden we ons terug bij het ontstaan van het heelal en deed dit nummer zijn titel alle eer aan. Als afsluiter 'First bongo suite'. Met het geluid van de bongo's en de conga's namen zij ons mee naar de middeleeuwen. Het ware geluid uit die tijd was te horen en ik stond er van versteld dat ze toen het ritme van de wals al kende. Al ritmisch bracht men de handen van het publiek op elkaar en sloten zij deze middag af met een groot applaus als dank.
Rest mij nog iedereen te bedanken die mee heeft meegewerkt aan deze mooie muzikale middag en sluit ik af met een muzikale groet.
R.V.